وبسایت میانالی

ظهور یک مصلح جهانی از دیدگاه اکثر مذاهب الهی در اواخر جهان یک امر قطعی است و از دیدگاه امامیه ظهور امام زمان (عج) نیز یک موضوع مسلم و حتمی است ولی اینکه آن حضرت در چه زمانی ظهور خواهد کرد وقت دقیق آن را خداوند می‌داند و در روایات نیز تعیین نشده است و حتی ائمه اطهار تعیین کننده وقت ظهور را به شدت تکذیب نموده‌اند. لذا وقتی فضیل بن یسار از امام محمد باقر (ع) سئوال می‌کند که آیا ظهور حضرت مهدی موعود(عج) وقت معلوم و معینی دارد؟ حضرت در پاسخ سه بار فرمودند: «آنها که وقت آنرا تعیین می‌کنند دروغ می‌گویند.»1 و لیکن در احادیث اسلامی برای نزدیک شدن این رستاخیز موعود، علامت‌ها و نشانه‌هایی ذکر شده است. و فضل بن یسار از امام محمد باقر(ع) روایت کرده که امام فرمودند: نشانه‌های ظهور دو دسته‌اند: 1- نشانه‌های غیر حتمی، و دیگر نشانه‌های حتمی، خروج سفیانی از نشانه‌های حتمی است.2 منظور از علائم حتمی آن است که: به هیچ قید و شرطی مشروط نیست و قبل از ظهور باید واقع شود. که در روایتی از امام صادق(ع) نقل شده که حضرت فرمودند: «پیش از ظهور قائم (عج) پنج نشانه حتمی است، خروج یمانی، خروج سفیانی، صیحه آسمانی، قتل نفس زکیه و فرو رفتن در بیابان.»3 در روایت دیگری از امیرالمومنین نقل شده ه حضرت فرمودند: ده چیز است که پیش از قیامت حتماً‌ به وقوع خواهد پیوست که عبارتند از: خروج سفیانی، دجال، دخان، دابه، خروج قائم، طلوع خورشید از مغرب، نزول عیسی، خسوف در مشرق، خسوف در جزیره العرب، آتشی که از مرکز عدن شعله می‌کشد و مردم را به سوی بیابان محشر هدایت می‌کند.4 منظور از علائم غیر حتمی آن است که: حوادثی به طور مطلق و حتم از نشانه‌های ظهور نیست بلکه مشروط به شرطی است که اگر آن شرط تحقق یابد مشروط نیز متحقق می‌شود. علائم غیر حتمی بسیارند که در روایتی امام صادق حدود یکصد مورد آن را بیان می‌فرمایند. البته روشن است که این اطلاعات و علائم از طریق اخبار و معلومات مادی امکان پذیر نیست و تنها کسانی می‌توانند این علائم را پیشگویی کنند که ارتباط با وحی داشته باشند. نخستین نشانه‌ای که از نزدیک شدن ظهور حضرت مهدی (عج) حکایت می‌کند فراگیر شدن توسعه ظلم و جور و فساد در سرتاسر جهان است که به اصطلاح آن زمان که به نقطه صفر برسد، حق و حقیقت طرفدار نداشته باشد و باطل یکه تاز میدان گردد و جز نیروی باطل نیرویی حکومت نکند که در چنین موقعی این انفجار و انقلاب بزرگ ظهور حضرت مهدی (عج) رخ می‌دهد، ودست غیب برای نجات حقیقت از آستین آن امام بزرگوار بیرون می‌آید و این بزرگترین و قوی‌ترین نشانه ظهور است که حدیث ذکر می‌کند: کما ملئت ظلمات و جوراً که از ائمه اطهار بخصوص امام صادق (ع) مفاسدی که در آستانه انقلاب حضرت مهدی‌(عج) در جامعه فراگیر می‌شود حدود بیش از یک صد مورد بیان شده که ما تعدادی از آنها را که از امام صادق (ع) روایت شده در این جا ذکر می‌کنیم. 1- هنگامی که دیدی حق مرده و اهل حق از میان رفته است. 2- هنگامی که دیدی صله رحم قطع و خویشاوندی از میان رفته است. 3- هنگامی که دیدی ستم همه جا را فراگرفته است، قرآن فرسوده شده. 4- بدعتها رایج شده، دین بی‌ محتوا شده، اهل باطل بر اهل حق بزرگی جوید. 5- فسق اشکار و مردان به مردان و زنان به زنان اکتفا کنند. 6- مؤمنین سکوت کرده‌اند- بچه‌ها مردان بزرگ را خوار می‌کنند. 7- مداحی و چاپلوسی فراوان شده، همسایه یکدیگر را اذیت می‌کنند. 8- افراد مال خود را در غیر راه خدا مصرف می‌کنند، شراب آشکارا نوشیده می‌شود. 9- امر به معروف خوار و آمرین به منکرات بزرگ شده‌اند. 10-شهادت به ناحق داده شود. 11-حلال خدا حرام و حرام خدا حلال می‌شود. که بطور خلاصه مفاسد زیادی بر جهان حکم فرما می‌شود که این‌ها همه علائم غیر حتمی است. خروج سفیانی یکی از نشانه‌های حتمی ظهور حضرت مهدی (عج) خروج سفیانی است که هم آن را شیعه نقل کرده و هم اهل سنت در احادیث خود بیان نموده‌اند. گویند سفیانی مردی است به رنگ سرخ و زرد و با چشم کبود که در ظاهر ذکر خدا می‌گوید ولی در باطل از پلیدترین مردم روزگار است و در روایتی ذکر شده: وی پیر هند جگر خوار است که از بیابان بیرون می‌آید، او مردی متوسط القامه، قیافه‌اش وحشتناک، سرش ضخیم، آبله رو، از اولاد ابوسفیان است و به کوفه یا نجف می‌آید و مردم را فریب می‌دهد.5 خروج دجال یکی از نشانه‌های دوران ظهور حضرت مهدی (عج) خروج دجال است و دجار در روایات اسلامی چنین توصیف شده است: او دارای قدرت و تاثیر عجیبی است، چشم راست ندارد و چشم دیگرش وسط پیشانی اوست مانند ستاره صبح می‌درخشد و در چشم او چیزی است که آمیخته به خوان است، می‌گویند که از هر موی الاغ دجال، نغمه‌ای به گوش می‌رسد و آن نغمات باعث جذب شدن مردم سست اراده و بی‌تقواست. گویند اصل او از اصفهان یا خراسان است.6 موضوع دجال بیش از آن چه در روایات شیعه آمده است از طریق اهل سنت مورد تاکید و بیان گردیده است و قسمت عمده آن را احمدبن حنبل در کتاب مسند، و ترمذی در صحیح و ابن ماجه نیز در سنن و مسلم در صحیح و ابن اثیر در نهایه نقل کرده‌اند. -------------------------------------------------------------------------------- 1محمد صدر، تاریخ غیب کبری. ص489 2ابراهیم نعمانی، الغیبه، باب 18، ص429 3صدوق اکمال الدین، اتمام النعمه، ص650 4طوسی، الغیبه، ص267 5لطف الله صافی. منتخب الاثر فی الامام الثانی عشر. ص485 6 لطف الله صافی. منتخب الاثر فی امام الثانی عشر، ص425 وبسایت میانالی...